Verschil Biologische Landbouw en Gewone Landbouw
Bijgewerkt op: 12 jun.
Landbouwpraktijken verschillen sterk over de hele wereld. Waar eerstewereldlanden grote machines gebruiken die het meeste werk voor hen doen, moeten derdewereldlanden vaak alle teeltpraktijken met de hand doen. Maar naast verschillen in de manier waarop er wordt gewerkt, is er ook een groot verschil in de manier waarop het gewas wordt geproduceerd, biologisch of gewoon.
Geen zin om te lezen? Kijk het filmpje (engels)
Pesticiden gebruik
Het grootste verschil tussen biologische en gewone landbouw zit in het gebruik van pesticiden. Biologische landbouwpraktijken zijn strikt gereguleerd en alleen gecertificeerde biologische bestrijdingsmiddelen zijn toegestaan ​​op het gewas. De gewone landbouw kent deze strikte regels niet, maar er zijn grote verschillen tussen verschillende landen als het gaat om welke bestrijdingsmiddelen zijn toegestaan ​​en welke niet.
In de VS mogen bijvoorbeeld veel meer verschillende bestrijdingsmiddelen op een gewas worden gebruikt, terwijl in de EU meer dan 25% van de gebruikte bestrijdingsmiddelen verboden is. Dit betekent dat er in de VS nog steeds veel schadelijke bestrijdingsmiddelen worden gebruikt die in de EU niet zijn toegestaan. Dit heeft uiteraard niet alleen een grote impact op de bodem en het milieu, maar ook op de mensen die deze producten consumeren. Voorbeelden van pesticiden die in andere delen van de wereld zijn verboden of worden uitgefaseerd, zijn 2,4-DB, bensulide, chloorpicrine, dichlobenil, dicrotofos, EPTC, norflurazon, oxytetracycline, paraquat, phoraat, streptomycine, terbufos en tribufos.
En als je denkt dat de VS minder pesticiden gebruikt omdat ze weten dat ze schadelijk zijn, dan heb je het helaas mis. Sommige van deze pesticiden zijn de afgelopen 10 jaar aanzienlijk in gebruik toegenomen en hebben steeds meer invloed op ons milieu.
Dus waar je woont is een grote bepalende factor of je wel of niet biologische producten wilt gebruiken. Ik vind het prima om niet-biologische producten te kopen, aangezien ik in Nederland woon en in verschillende kassen die zowel biologische als niet-biologische gewassen produceren (meestal tomaat en paprika) gewerkt heb. En ook al zijn er verschillen in teelt, het gebruik van bestrijdingsmiddelen verschilt in beide gevallen niet veel. Maar of je nu wel of niet voor biologisch kiest, was je producten altijd voor consumptie, aangezien pesticiden en meststoffen nog steeds op het gewas aanwezig kunnen zijn.
Watergebruik
Ook het watergebruik is gereguleerd, althans voor de biologische landbouw. Een biologische boer moet letten op de waterproductie van zijn boerderij. De boer moet ervoor zorgen dat het water dat op het veld wordt gebruikt geen schade toebrengt aan het milieu en dit wordt streng gecontroleerd.
Dode zones
Dit, terwijl voor gewone landbouw overmatig watergebruik een groot probleem is. Er worden grote hoeveelheden stikstof en fosfor op het veld gebracht, wat ernstige gevolgen heeft voor het nabijgelegen waterleven. Dit komt omdat algen er dol op zijn, wat in eerste instantie goed klinkt, maar wanneer deze algen de hele waterbron overnemen, zullen de hier aanwezige vissen uiteindelijk stikken door gebrek aan zuurstof. Dit wordt ook wel een aquatische dode zone genoemd.
Bodem
Gewasrotatie
Gewasrotatie is een van de vereisten van biologische landbouw. Dit betekent dat elke teeltcyclus (meestal een jaar) een nieuw gewas op dat veld moet worden verbouwd. Doordat elk gewas andere eisen stelt en schadelijke bestrijdingsmiddelen op biologische akkers verboden zijn, is de bodemkwaliteit hier beter. Er is een grotere biodiversiteit, deze velden zijn kwalitatief beter en er is minder bodemerosie.
Bodemerosie
Bodemerosie is een groot probleem in gewone landbouwvelden. Omdat elk jaar hetzelfde gewas wordt verbouwd, het veld keer op keer dezelfde chemicaliën krijgt en er veel water wordt gebruikt, gaat de bodem langzaam achteruit. Door het hoge waterverbruik worden de van nature in de bodem aanwezige nutriënten en mineralen weggespoeld, waardoor zowel verzilting als erosie van de bodem ontstaat. Wat betekent dat de grond uiteindelijk volledig uitgeput is van voedingsstoffen en mineralen en niet meer bruikbaar is voor teelt.
Opbrengst
Vaak wordt aangenomen dat de opbrengst van biologische landbouw lager is in vergelijking met gewone landbouw. En als een biologische boerderij begint op een vers omgebouwd veld, dan is dat inderdaad het geval. Onderzoek heeft echter aangetoond dat er na meerdere jaren biologische landbouw op hetzelfde perceel geen opbrengstkloof meer is tussen de biologische en gewone landbouw. Dit komt doordat na verloop van tijd de bodem verandert en de in de bodem aanwezige nutriënten veel efficiënter worden benut.
Kosten
Arbeidsintensief
Een van de grootste nadelen van biologische landbouw zijn de hoge kosten. Er wordt geen gebruik gemaakt van agressieve bestrijdingsmiddelen, waardoor de gewassen veel kwetsbaarder zijn voor plagen en andere ziekten. Dit maakt de landbouw arbeidsintensiever omdat veel met de hand wordt gedaan. Dit verhoogt uiteraard de kosten.
Houdbaarheid
Biologisch voedsel is ook korter houdbaar omdat het product niet is behandeld met wassen of andere conserveermiddelen om de houdbaarheid te verlengen. Dit maakt het gewas kwetsbaarder voor oogstverlies en om de boer voor dit verlies te compenseren, stijgt de prijs.
Certificering
Het certificeringsproces om als biologisch te worden gecertificeerd, is een langdurig en kostbaar proces. Voor biologische boerderijen betekent dit dat ze een biologische certificeringsagent moeten inhuren om te controleren of de landbouwmethoden voldoen aan de huidige biologische normen. Er zijn initiële kosten die ongeveer $ 1.500 bedragen, afhankelijk van het gewas en de grootte van de boerderij, maar er zijn ook jaarlijkse kosten die moeten worden betaald, afhankelijk van de totale biologische productiewaarde van de boerderij. Dit kan oplopen tot duizenden per jaar zijn.
GGO's
Traditionele veredeling
Het gebruik van genetisch gemodificeerde gewassen is verboden in de biologische landbouw, daarom vertrouwt biologische landbouw uitsluitend op traditionele veredeling. Dit betekent dat als de gewasproducent een bepaalde eigenschap aan een huidig ​​gewasras wil toevoegen, hij dit ras moet kruisen met het gewas dat deze eigenschap heeft. Wanneer dit gewas wordt gekruist, worden deze zaden opnieuw gezaaid en worden degenen die het meest op het oorspronkelijke gewas lijken maar ook deze nieuwe eigenschap hebben geselecteerd en opnieuw gekruist. Dit proces herhaalt zich meerdere keren en het doel is om het oorspronkelijke gewas te hebben met de extra eigenschap van het andere gewas. Dit is zeer tijdrovend (soms meer dan 10 jaar) maar er komt geen biotechnologie bij kijken.
Genetische modificatie
In de gewone landbouw is biotechnologie en het maken van GGO's toegestaan. In dit geval is het doel vergelijkbaar, het toevoegen van een nieuwe eigenschap aan het huidige gewas, maar het proces is veel sneller. Met genetische manipulatie wordt de eigenschap van de ander ras geïsoleerd en in de oorspronkelijke variëteit geplaatst om een ​​genetisch gemodificeerde plant (het GGO) te creëren. Dit is een zeer snel proces maar wordt door verschillen in wetgeving nog niet wereldwijd toegepast voor voedselproductie. Het is toegestaan ​​in de VS maar niet in de EU.
